Καλημέρα αγάπης | του Αντώνη Κουκλινού
Άθρωπος που δε σέβεται και δεν υπολογίζει,
ούλα τα πλούτη να βαστά, δεκάρα δεν αξίζει.
Μιa μαντινάδα μου που εκφράζει τον προβληματισμό μου για τη συμπεριφορά μας…
Ο άθρωπος εκφράζει τη σκέψη ντου πολλές φορές, με λάθος τρόπο.
Εύχεται απλόχερα και καταργιέται με μεγάλη ευκολία.
Σε ότι συμφωνεί ή διαφωνεί, ακόμη κι αν δε γνωρίζει, θα εκφράσει τη γνώμη ντου.
Κριτές των πάντων, στρουθοκαμηλίζομε μπροστά στη δική μας αδυναμία και την έλλειψη προσωπικότητας.
Είμαστε η επιβεβαίωση του λάθους, αρκεί να κοιταχτούμε στο καθρέφτη μας.
Ας αναρωτηθούμε τι δεν κάνουμε σωστό.
Ένας καθρέφτης της κοινωνίας, είναι και το τι γράφουμε και πως εκφραζόμαστε εδώ μέσα στο διαδίκτυο.
Ότι κι αν κάνουμε πλέον είναι ορατό, μιας και το κινητό είναι η επέκταση τση σκέψης του καθένα, που θέλει να τη μοιραστεί.
Πολλές φορές διαβάζω μιαν ανάρτηση, που εκφράζει ένα προβληματισμό και που αισθάνεται την ανάγκη ο άνθρωπος, να το μοιραστεί δημόσια.
Εκεί λοιπόν που καταθέτει τις σκέψεις του, γίνεται το έλα να δεις.
Αν είναι το θέμα πολιτικής υφής, τα υβριστικά σχόλια, χλευασμού και απαξίωσης είναι αμέτρητα και πολλές φορές εμετικά.
Σε θέματα που έχουν σχέση με την παράδοση, πάλι θα βρεις τους «προοδευτικούς» απέναντί σου να χλευάζουν, ή να σου υποδεικνύουν, πως είσαι λάθος.
Περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με θέματα της κοινωνίας, δεν το συζητώ…
Οι κρεμάλες είναι έτοιμες και οι σιδεριές της απομόνωσης επίσης.
Όποιος δε συμμερίζεται η δε συμφωνεί με τη γνώμη του άλλου, πρέπει ντε και καλά να του επιβάλει τη δική ντου.
Δικάζουμε ελαφρά τη καρδία, χωρίς να γνωρίζουμε την αιτία.
Δικηγόροι, δικαστές, των πάντων μαϊμουδίζουμε, αντιγράφοντας όλους τους ξερόλες της τηλεόρασης, που αβίαστα σπιλώνουν υπολήψεις και καταστρέφουν συνειδήσεις.
Αντιγράφουμε την ψευτιά, την ατιμωρησία και την απληστία των πολιτικών, προσπαθώντας να βρούμε το δίκιο μας.
Μπροστά σε μια καταστροφή, σύσσωμοι καταθέτουμε τη θλίψη μας και την επόμενη στιγμή, είμαστε έτοιμοι να αναιρέσουμε την ανθρωπιά μας, γιατί βγαίνει μπροστά το εγώ μας και τυφλώνει την αλήθεια.
Ας κοιτάξουμε το καθρέφτη μας όλοι και ας πούμε στον εαυτό μας: ρε φίλε, συγνώμη που δεν είμαι εντάξει απέναντί σου.
Συγνώμη που δε σ’ αγάπησα και δεν σε σεβάστηκα, όσο θά ’πρεπε.
Ίσως ΤΟΤΕ αλλάξουμε εμείς πρώτοι για ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, των παιδιών μας…
Αντώνης Κουκλινός
