Τ’ αντίνομο | του Αλκέτα Λεοννάτου
Ι.
Μπορείς άραγε να χάσεις
κείνο που ποτέ δεν μπόρεσες
να κάμεις δικό σου;
ΙΙ.
Κεραυνοβολεί το κληροδότημα των αιώνων,
χλεβάζοντας την ηθική κοσμοκρατορία νόμων,
οφείλοντας τήρηση, άσβηστη υπόσχεση μνήμης,
σμίλευμα της λατρείας του έκνομου πάθους,
η ασύμφορη του νου χρήση,
ο μάταιος, λάγνος λογισμός.
ΙΙΙ.
Μες την καταπόρφυρη αίσθηση της οδύνης
με λάβρο κι ανταριασμένο βλέμμα στο άτοπο,
εκλιπαρώντας λαγάριασμα της καρδιάς
από τη λάμια του έρωτα
πλανιέμαι,
καρτερώντας τ’ ανεξήγητο θάμα,
το γλοιώδικο κείνο θόρυβο στο έμπα του
μακελάρη
που ματόβρεχτος μες τη λαμπτηρουχία,
ψηλαφεί τον κρόταφο για νάβρει το σφυγμό.
IV.
Λαμπροκόπημα της σάρκας,
ηδονική αίσθηση του όλου,
λάμπρισμα της όρασης στη θεία σου μορφή,
αδέξια η αφή στο νήλιο,
παραλήρημα τιθασευμένου νου
στο λέγμα του έρωτα.
Αλκέτας Λεοννάτος
(Από τη συλλογή «Έκνομα», 1984)
Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι ο πίνακας «Love Birds» του κινέζου ζωγράφου Colin-Ju, (24×48 Inch, ακρυλικό σε καμβά.)
Αλκέτας Λεοννάτος
