Χρόνος ανάγνωσης περίπου:3 λεπτά

Τι είναι η αληθινή αγάπη | του Isaak Öztürk



Τι είναι η αληθινή αγάπη:

«Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι για 55 χρόνια. Ένα πρωί όταν η μαμά μου κατέβηκε από τις σκάλες για να φτιάξει πρωινό στον μπαμπά μου, έπαθε καρδιακή προσβολή και έπεσε. Ο μπαμπάς μου την πήρε όσο καλύτερα μπορούσε και σχεδόν την έσυρε στο φορτηγό. Με ολοταχώς και χωρίς να προσέχει τα φανάρια, την οδήγησε στο νοσοκομείο.

Δυστυχώς, όταν έφτασε εκεί, δεν ήταν πια μαζί μας.

Στην κηδεία ο πατέρας μου δεν μίλησε, χάθηκε η όραση του. Ίσα που έκλαψε.

Εκείνο το βράδυ ήρθαν κοντά του τα παιδιά του. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα πόνου και νοσταλγίας, θυμηθήκαμε όμορφα ανέκδοτα και ζήτησε από τον αδελφό μου, θεολόγο, να του πει πού θα ήταν η μαμά αυτή τη στιγμή. Ο αδερφός μου άρχισε να μιλάει για τη ζωή μετά τον θάνατο και να κάνει εικασίες για το πώς και πού θα ήταν.

Ο πατέρας μου άκουγε προσεκτικά. Ξαφνικά μας ζήτησε να τον πάμε στο νεκροταφείο.

«Μπαμπά!», απαντήσαμε, «είναι 11 η ώρα το βράδυ, δεν μπορούμε να πάμε τώρα στο νεκροταφείο»!

Ύψωσε τη φωνή του και είπε με γυάλινο βλέμμα:

«Μην μαλώνετε μαζί μου, σας παρακαλώ μην μαλώνετε με τον άνθρωπο που μόλις έχασε τη γυναίκα του που είχε για 55 χρόνια».

Υπήρξε ενός λεπτού σιγής σεβασμού, πλέον δεν αντιμιλάμε. Πήγαμε στο νεκροταφείο και ζητήσαμε άδεια από τον νυχτοφύλακα. Φτάσαμε στον τάφο με ένα φακό. Ο πατέρας μου την χάιδεψε, προσευχήθηκε και είπε στα παιδιά του, που παρακολούθησαν συγκινημένα τη σκηνή:

«Πέρασαν 55 χρόνια… το ξέρατε; Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για αληθινή αγάπη αν δεν έχει ιδέα πώς είναι να μοιράζεσαι τη ζωή με μια γυναίκα».

Σταμάτησε και σκούπισε το πρόσωπό του. «Εσύ και εγώ, ήμασταν μαζί σε αυτή την κρίση. Άλλαξα δουλειά …», ο λυγμός είναι γρήγορος. «Τα μαζέψαμε όταν πουλήσαμε το σπίτι και φύγαμε από την πόλη. Μοιραστήκαμε χαρά καθώς τα παιδιά μας πέτυχαν στην καριέρα τους, θρηνήσαμε δίπλα-δίπλα για τον θάνατο αγαπημένων, προσευχηθήκαμε μαζί στην αίθουσα αναμονής κάποιων νοσοκομείων, στηρίξαμε ο ένας τον άλλον στον πόνο, αγκαλιαστήκαμε τα Χριστούγεννα και συγχωρούμε τα λάθη μας… Παιδιά τώρα έφυγε και είμαι χαρούμενος, ξέρετε γιατί;

Γιατί έφυγε πριν από μένα! Δεν χρειάστηκε να περάσει την αγωνία και τον πόνο για να με θάψει, να είναι μόνη αφού φύγω. Εγώ θα είμαι αυτός που θα το περάσει αυτό και ευχαριστώ τον Θεό, γιατί την αγαπώ τόσο πολύ, δεν θέλω να υποφέρει…»

Όταν ο πατέρας μου τελείωσε να μιλάει, δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό μου, τα αδέρφια μου και εγώ. Τον αγκαλιάσαμε και μας παρηγόρησε: «Δεν πειράζει, μπορούμε να πάμε σπίτι, ήταν μια καλή μέρα».

Σήμερα το βράδυ κατάλαβα τι είναι αληθινή αγάπη: απέχει πολύ από ρομαντισμό, δεν έχει και πολύ σχέση με ερωτικά ή σεξ, αλλά συνδέεται με πολύ δουλειά στη σχέση, με συμπλήρωμα – ολοκλήρωση, με νοιάξιμο και φροντίδα και πάνω από όλα με εκείνην την αγάπη στην οποία έχουν δεσμευτεί δύο πραγματικά αφοσιωμένοι άνθρωποι.

Ειρήνη στις καρδιές σας.

Isaak Öztürk

Μετάφραση: Δανιήλ Τσιορμπατζής

[Από το βιβλίο του Isaak Öztürk «Λέξεις συναισθημάτων» (Worte der Gefühle),1921, ISBN-13:979-8522823252]


[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι ελαιογραφία της Ρωσο-ουκρανής ζωγράφου Άντζελα Ντζέριχ (Анжела Джерих, γενν. 1965]


Ο Ισαάκ Οζτούρκ (Isaak Öztürk) γεννήθηκε στις 28 Οκτώβρη 1988 στο Bad Mergentheim της Baden-Württemberg στη Γερμανία. Ο Ισαάκ άρχισε να γράφει όταν ήταν 14 ετών. Το 1999 πέθανε ο παππούς του από τη μητέρα του. Ήταν μόλις 11, αλλά ο κόσμος του κατέρρευσε γιατί ήταν το άτομο που του έμαθε τι σημαίνει να αγαπάς. Του αφιέρωσε λοιπόν το πρώτο του κείμενο σε ηλικία 14 ετών και έκτοτε η συγγραφή είναι το μεγαλύτερο πάθος του. Σήμερα προσπαθεί να εμπνεύσει κι άλλους ανθρώπους, αλλά πάνω από όλα θέλει να τους βοηθήσει και να τους δείξει ότι δεν είσαι ποτέ μόνος σε αυτόν τον κόσμο με όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Για αυτόν, το γράψιμο είναι μια τέχνη ενός παιχνιδιού, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως για να οικοδομήσει τους ανθρώπους.

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:81