Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά
Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου
και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις
τα μαύρα διαμάντια σου.
Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου!
Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ.
Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα,
για όσα απλόχερα, χρόνια μου πρόσφερες.
Δεν σε χόρτασα.
Δεν σε περπάτησα.
Μόνο σε αγάπησα.
Σε αγάπησα στις φυλλωσιές και τα αγριολούλουδα
Σε αγκάλιασα, κορμί και σώμα γκριζοπράσινο
Και εσύ;
Τους χυμούς σου μου χάριζες, γλυκόπικρο φιλί στα χείλη.
Και όμως σε άφησα….
Ταξιδευτής πλέον στις άγονες πολιτείες, εκεί που το όνειρο θολό γεννιέται το πρωί και γκρίζο σαν βραδιάζει.
Εκεί σε περπατώ…
Εκεί σε ταξιδεύω…
Εκεί σε χίλιους δρόμους σε κουβαλώ σαν το σταυρό με τα κουρέλια, καρφωμένο σκιάχτρο στα αμπέλια της γης μου.
Μαζί οι δύο μας.
Σταυρός και κουρέλια.
Νοσταλγία και μνήμη σε πράξη μία.
Και εσύ, άλλοτε ανεμόδαρτη,
με ήλιο και βροχή σε ακούω να μονολογείς, νιώθοντας της ανάσα σου, ζεστό χάδι στις ανάγκες μου…
Σε ακούω να μου ψιθυρίζεις κι εγώ να ζωγραφίζω στη ψυχή μου, δίνοντας σχήμα, χρώμα και μορφή απ’ τη μορφή σου.
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
[Το εικαστικό είναι έργο του Τάκη Βαρελά «Θαλασσινό μου παραμύθι», 21cm X 29cm Pastel. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.]
