Τα αναγκαία | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη
.
Ανέβηκα ψηλά και κόντεψα να γκρεμοτσακιστώ.
Κατέβηκα χαμηλά και πνίγηκα.
Στις πλαγιές τις στρωτές μ’ αρέσει να περπατώ…
Με τους συντρόφους μου αντάμα, σκιά μου!!!
Ναι, σύντροφοι, μαζί κρατήσαμε τη δάδα αναμμένη.
Μαζί θα νικήσουμε τις δυνάμεις του σκότους…
Εμείς οι εργάτες που γίνονται διανοούμενοι
και οι διανοούμενοι που γίνονται εργάτες!
Μαζί θα τραγουδήσουμε το σκοπό που θα ενώσει τον κόσμο, χωρίς εκλεκτούς μεζέδες, αναισθητικά, αλκοόλ και αλοιφές της υψηλής κοινωνίας….
Με το φαΐ που τρώει ο λαός μας το απλό, το λιτό..
Ένα παξιμάδι, μία χούφτα ελιές, μια τομάτα, λίγο κρασί, ένα κόκκινο γαρίφαλο….
Και θα μεθύσουμε απ’ το σκοπό της άνοιξης που ανατέλλει.
Ναι, σύντροφοι εργάτες, άνθρωποι του πνεύματος, λιτοί…
Να ’στε καλά… Σας χαιρετώ όλους από καρδιάς, που καταφέραμε να ανέβουμε ετούτη την κορφή αντάμα, που παίξαμε της λύρας το σκοπό τον ασυνήθιστο, τη μελωδία που αρχινά απ’ την Ακρόπολη, γλεντάει τα χελιδόνια στην Τουρκία και το δικό μας χορό το λεβέντικο στον Ψηλορείτη της Επανάστασης!
Ζήτω οι προλετάριοι και το Κόμμα τους το Επαναστατικό!
Βαγγελιώ Καρακατσάνη
