Χρόνος ανάγνωσης περίπου:13 λεπτά

Για τα 73 χρόνια από την ίδρυση του πρώτου κράτους εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους | του Θεματοφύλακα ιστορικής μνήμης



Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR) ήταν ένα σοσιαλιστικό κράτος που ιδρύθηκε το 1949 ως δημοκρατικό αντιφασιστικό αποτέλεσμα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναδιέμεινε τη γη, κοινωνικοποίησε τα μέσα παραγωγής και κολλεκτιβοποίησε το γεωργικό σύστημα. Αυτό το σοσιαλιστικό κράτος δημιούργησε μια ισότιμη εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη και κοινωνικό σύστημα και εξασφάλισε ίσα δικαιώματα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Καλλιέργησε φιλικές και στενές οικονομικές σχέσεις με άλλα σοσιαλιστικά κράτη και υποστήριξε χώρες που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους στη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική, δείχνοντας διεθνή αλληλεγγύη.

Μέχρι την ίδρυση

Η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας τη νύχτα της 8ης προς 9η Μάη 1945 οριοθετεί το τέλος του πολέμου για τη Γερμανία. Λίγο αργότερα, συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία. Στις 5 Ιούνη 1945 οι τέσσερις νικητές (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία) υπέγραψαν τη «Διακήρυξη σχετικά με την Ήττα της Γερμανίας και την Ανάληψη της Ανώτατης Αρχής», σύμφωνα με την οποία η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις ζώνες κατοχής και το Βερολίνο σε τέσσερις τομείς. Από τις 9 Ιούνη εγκαθιδρύονται οι στρατιωτικές κυβερνήσεις των ζωνών κατοχής. Κάθε ένα κράτος από τους νικητές είχε την ανώτατη εξουσία στο τμήμα της Γερμανίας που ήταν υπό τον έλεγχό του και στην αντίστοιχη ζώνη στο Βερολίνο μέχρι την επαναδημιουργία του ενιαίου γερμανικού κράτους.

Με την υπογραφή της συμφωνίας της Διάσκεψης του Πότσνταμ τον Αύγουστο του 1945 οι δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) συμφώνησαν στη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου κράτους.

Από το 1946, οι καπιταλιστικές δυνάμεις κατοχής της Γερμανίας διακήρυσσαν ανοιχτά την πρόθεσή τους για δημιουργία δύο γερμανικών κρατών. Στη συνάντηση μεταξύ του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Ernest Bevin και του επικεφαλής της βρετανικής ζώνης κατοχής John Hynd στις 3 Απρίλη 1946 υπήρξε συμφωνία ότι δεν ήταν επιθυμητή η δημιουργία γερμανικής κεντρικής διοίκησης ή γερμανικής κυβέρνησης αν -όπως φοβόντουσαν- αυτές ήταν υπό κομμουνιστικό έλεγχο. Γι’ αυτό καλούσαν σε δημιουργία κυβέρνησης στη βρετανική ζώνη, η οποία στην πορεία θα ενωνόταν με τις υπόλοιπες δυτικές ζώνες, δημιουργώντας ένα συμπαγές αντισοβιετικό μπλοκ.

Οι δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) από την πρώτη στιγμή προώθησαν την ανασύνταξη της αστικής τάξης στο δυτικό τομέα που έλεγχαν (και με μεγάλη ανοχή σε πρώην φασίστες) προχώρησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Πριν φτάσουμε όμως επίσημα στην ίδρυση της ΟΔΓ είχε δημιουργηθεί ένα άλλο πολύ σημαντικό γεγονός, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο ξεκάθαρο βήμα από την πλευρά των δυτικών για τη διαίρεση της Γερμανίας. Η νομισματική μεταρρύθμιση της 20ής Ιούνη 1948 στις δυτικές ζώνες. Με το νόμο για την «Αναδιάταξη του Γερμανικού Νομισματικού Συστήματος» το παλιό μάρκο, το ράιχσμαρκ, αντικαταστάθηκε στις ζώνες κατοχής των δυτικών χωρών από το Γερμανικό Μάρκο (Deutsche Mark – DM), το οποίο καθιερωνόταν ως νέο νόμισμα. Τη νομισματική μεταρρύθμιση ακολούθησε το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα: Αυτό της δημιουργίας ξεχωριστού γερμανικού κράτους στις δυτικές ζώνες κατοχής. Στις 23 Μάη 1949 ιδρύθηκε η δυτική Γερμανία, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ). Επίσημα η δημιουργία ξεχωριστού κράτους από τις τρεις δυτικές ζώνες κατοχής είχε αποφασιστεί από το Δεκέμβρη του 1947 στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου. Και προχώρησαν στη διεξαγωγή εκλογών και την εκλογή του Κόνραντ Αντενάουερ ως καγκελάριου. Παραβιάζοντας τα συμφωνηθέντα στο Πότσνταμ προχώρησαν εκ νέου στον εξοπλισμό αυτού του κράτους και άρχισαν από νωρίς τις υπονομευτικές προσπάθειες και στον τομέα που έλεγχε η ΕΣΣΔ.

Η ίδρυση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας

Ήταν 7 Οκτώβρη του 1949, πριν 73 χρόνια ακριβώς σαν σήμερα και στη συνεδρίαση των εκπροσώπων των κομμάτων και των οργανώσεων, στο πρώην υπουργείο Αεροπορίας στον τομέα του Βερολίνου που έλεγχε η ΕΣΣΔ σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ. Οι Γερμανοί άκουγαν τον Βίλχελμ Πικ (Friedrich Wilhelm Reinhold Pieck, 03/01/1876 – 07/09/1960) να ανακοινώνει μέσω ραδιοφωνικού σταθμού ότι γεννήθηκε το πρώτο κράτος «εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους». «Βάσει του νέου συντάγματος που υιοθετήθηκε ομοφώνως από όλες τις οργανώσεις και τα κόμματα που ήταν παρόντα στο λαϊκό συμβούλιο ιδρύεται η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία» (Deutsche Demokratische Republik – DDR). Ήταν η πράξη ίδρυσης της ΓΛΔ.

Πρώτος πρόεδρος της ΓΛΔ ήταν το ιστορικό στέλεχος του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος Βίλχελμ Πικ – σύντροφος της Ρόζας Λούξεμπουργκ (Rozalia Luxenburg) και του Καρλ Λίμπκνεχτ (Karl Liebknecht) από την «Ένωση Σπάρτακος» (Spartakusbund) και κατόπιν μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γερμανίας από τη στιγμή της ίδρυσής του – ενώ πρώτος πρωθυπουργός ο Ότο Γκρέτβολ (Otto Emil Franz Grotewohl, 11/05/1894 – 21/09/1964).

O Βίλχελμ Πικ και ο Ότο Γκρέτβολ

Την 7η Νοέμβρη 1949 ο εθνικός ύμνος της ΓΛΔ ακούγεται για πρώτη φορά σε εορτασμούς στη ΓΛΔ.

Η δημιουργία της ΓΛΔ ήταν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός στη ζωή του γερμανικού λαού και μια καμπή στην ιστορία της Γερμανίας. Ο σχηματισμός της ΛΔΓ ήταν νομοτελειακό αποτέλεσμα της αντιφασιστικής, δημοκρατικής αλλαγής και απάντηση των προοδευτικών δυνάμεων του γερμανικού λαού στη διάσπαση της Γερμανίας από τις Δυτικές Δυνάμεις και την αντίδραση της Δυτικής Γερμανίας.

Βεβαίως, το 1989, το πρώτο κράτος «εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους» η ΓΛΔ μπορεί να έπεσε από την ιμπεριαλιστική αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού και σήμερα να ξαναγράφεται η Ιστορία από το κεφάλαιο, τους πολιτικούς υπηρέτες του και διάφορους «ανανεωτές», που τότε μιλούσαν για «άνοιγμα των λεωφόρων της δημοκρατίας», ωστόσο η προσφορά του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους σε γερμανικό έδαφος δεν μπορεί να αποσιωπηθεί.

Επιστροφή στη ΓΛΔ δεν υπάρχει, αλλά με μια απλή συζήτηση με πρώην πολίτες της ΓΛΔ, ειδικά με αυτούς που ηλικιακά έζησαν την προσπάθεια οικοδόμησης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, από πολλούς γίνεται ξεκάθαρη η προτίμησή τους στο τότε. Όχι επειδή δεν υπήρχαν προβλήματα, αλλά γιατί ήταν άγνωστο το συναίσθημα της ανασφάλειας για το αύριο, του άγχους για το τι θα σου ξημερώσει. Δεν φοβόταν κάποιος ότι θα βρεθεί στο δρόμο από μια έξωση ή ότι θα χάσει τη δουλειά του. Οι κατακτήσεις των εργαζομένων, ιδιαίτερα των γυναικών και της νεολαίας, δεν βρίσκονταν υπό συνεχή αμφισβήτηση και απειλή.

Παρά τις αδυναμίες και την αρνητική πείρα, χωρίς να ωραιοποιούμε την κατάσταση, χωρίς να παραγνωρίζουμε τις παρεκκλίσεις στην πορεία οικοδόμησης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, έχουμε χρέος να προβάλλουμε όλες τις κατακτήσεις και να σηκώνουμε ανάστημα στον αντικομμουνισμό. Ας δούμε σύντομα τί έγινε στην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (DDR).

Κοινωνικοποίηση του πλούτου και ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων

Η διαδικασία κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικού σχεδιασμού και κατανομής του κοινωνικού προϊόντος ξεκίνησε αμέσως, κυρίως σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και μονοπωλιακούς ομίλους όπως «SIEMENS», «AEG», «Krupp», «Thyssen». Ο ορυκτός πλούτος, η Ενέργεια, τα οδικά δίκτυα και άλλες υποδομές έγιναν λαϊκή περιουσία.

Δημεύτηκαν αγροτικές επιχειρήσεις μεγαλογαιοκτημόνων και εγκληματιών ναζί άνω των 1.000 στρεμμάτων. Σχεδόν η μισή διαθέσιμη γη είχε μοιραστεί σε εργάτες γης και ακτήμονες αγρότες.

Η εργασία αποτελούσε δικαίωμα και υποχρέωση καθένα που μπορούσε να εργαστεί, ανάλογα με την ειδικότητά του. Δεν υπήρχε η λέξη «ανεργία». Ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας βρισκόταν σε συνεχή μείωση, χωρίς μείωση μισθού, οι μέρες αδείας συνεχώς αυξάνονταν. Η συμμετοχή των εργαζομένων στη διεύθυνση των παραγωγικών μονάδων έφτανε π.χ. το 1976 – 1980 στο 85%.

Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν ενεργά και στη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Στη συζήτηση για το νέο Σύνταγμα κατατέθηκαν χιλιάδες προτάσεις και πολλές απ’ αυτές πάρθηκαν υπόψη με τη μορφή τροποποιήσεων στο νέο Σύνταγμα, που υπερψηφίστηκε σε δημοψήφισμα.

Δωρεάν Υγεία για όλους, με έμφαση στην Πρόληψη

Η προστασία της Υγείας δεν ήταν μόνο συνταγματικά εγγυημένη, αλλά και βασική προτεραιότητα. Η Πρόληψη θεωρούνταν ο κυριότερος παράγοντας για την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Με στόχο την έγκαιρη διάγνωση, το υγειονομικό σύστημα της ΓΛΔ φρόντιζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα για τη διεξαγωγή ομαδικών εξετάσεων. Από την ιατρική επίσκεψη μέχρι τα φάρμακα, τα αναλώσιμα, τις θεραπείες, ακόμα και οι πιο χρονοβόρες και δαπανηρές εξετάσεις και τα χειρουργεία, όλα ήταν δωρεάν.

Είτε στον τόπο κατοικίας είτε στον τόπο εργασίας ο καθένας είχε άμεση πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη. Οι πολυκλινικές, από 184 το 1950, έφτασαν τις 615 το 1987. Οι γιατροί από 13.222 τις 41.500. Τα Κέντρα Υγείας από 575 στα 1.027. Όλες οι επιχειρήσεις με πάνω από 4.000 εργαζόμενους διέθεταν δικές τους πολυκλινικές με όλα τα σύγχρονα ιατρικά μέσα.

Τα συνδικάτα είχαν τον κύριο λόγο για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και από το 1960 έως το 1977 μειώθηκαν κατά 35% τα εργατικά ατυχήματα.

Οι γυναίκες και τα παιδιά στο επίκεντρο

Οι γυναίκες και η μητρότητα, η οικογένεια προστατεύονταν από τον Οικογενειακό Κώδικα. Μειώθηκε ο χρόνος εργασίας για τη γυναίκα και αυξήθηκε η ετήσια άδεια για 800.000 εργαζόμενες μητέρες με δύο ή περισσότερα παιδιά.

Το 80% των παιδιών ηλικίας έως 3 ετών και όλα τα παιδιά από 3 έως 6 χρόνων είχαν θέση σε παιδικό σταθμό ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Καθιερώθηκαν η δημιουργική απασχόληση και η σίτιση των παιδιών μέσα από τις δομές της Εκπαίδευσης. Ιδιαίτερη κρατική στήριξη απολάμβαναν οι μητέρες χωρίς σύζυγο, όπως και οι πολύτεκνες οικογένειες, με άδειες, διακοπές κ.ά.

Τα σχολεία ήταν τα πρώτα κοινωφελή κτίρια που χτίζονταν σε νεόδμητες συνοικίες της DDR, ενώ πολλαπλασιάστηκαν μέσα σε 30 χρόνια τα πανεπιστήμια και οι ανώτατες σχολές (από 18 σε 53).

Στην DDR προαγόταν οργανωμένα η καλλιτεχνική παιδεία. Τα στοιχεία του 1979 μιλάνε από μόνα τους:

6.700 συγκροτήματα/χορωδίες με 220.150 μέλη, 6.400 μεικτές ορχήστρες με 775.00 μέλη, 1.140 λαϊκοί θίασοι με 15.850 μέλη, 1.160 όμιλοι ζωγραφικής με 16.500 μέλη.

Όχι άδικα, η DDR χαρακτηρίζεται ως η χώρα του βιβλίου: 12.733 γενικές βιβλιοθήκες και 5.041 βιβλιοθήκες συνδικάτων και εργοστασίων, το 77% των μαθητών ηλικίας 7 έως 14 ετών ήταν μέλη δανειστικών βιβλιοθηκών. Από το 1949 έως το 1979 εκδόθηκαν πάνω από 150.000 τίτλοι βιβλίων, 25.000 από τους οποίους ήταν μεταφράσεις ξενόγλωσσων έργων. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός άγγιζε τα 3,6 εκατομμύρια εργαζομένων, με 261.000 προπονητές και γυμναστές, 159.000 διαιτητές και 10.565 αθλητικούς συλλόγους.

Η στέγη ήταν δικαίωμα όλων

Η λαϊκή στέγη θεωρούνταν κοινωνικό αγαθό. Το πρόβλημα της κατοικίας, που τόσο ταλαιπωρεί σήμερα τον λαό στις μεγάλες γερμανικές πόλεις, αποτελούσε δικαίωμα του κάθε πολίτη.

Κάθε νέος ήξερε με την ενηλικίωσή του ότι θα έχει ένα διαμέρισμα. Με την απόφασή του για γάμο έπαιρνε αυτόματα μεγαλύτερο σπίτι, όπως αντίστοιχα με τον ερχομό κάποιου παιδιού. Το ενοίκιο ήταν συμβολικό, από 2,5% έως 5% του μισθού, και όχι 50%-70 % όπως σήμερα.

Η θέρμανση του σπιτιού και του νερού δεν απασχολούσε καθόλου τα λαϊκά στρώματα, αφού η πληρωμή που αναλογούσε ήταν αμελητέα σε σχέση με το μισθό.

Πώς λοιπόν μετριέται η ελευθερία; Πότε είναι ο άνθρωπος ελεύθερος; Οταν νιώθει καθημερινά την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα της επιβίωσης ή όταν έχει εξασφαλισμένα δικαιώματα στην εργασία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση; Πότε ο εργαζόμενος μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στην πολιτική; Όταν ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια επιλέγοντας το μικρότερο κακό – για τα συμφέροντά του – ή όταν παίρνει μέρος μέσα από συλλογικές διαδικασίες στον τόπο δουλειάς στη λήψη και στην υλοποίηση αποφάσεων; Όλα τα παραπάνω απλά δεν ξεχνιούνται. Δεν ξεριζώνονται έτσι εύκολα από τα βιώματα των λαών. Τα διδάγματα από την πτώση της ΓΛΔ και η πείρα των λαών από τη σημερινή βαρβαρότητα γίνονται υλική δύναμη, που ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη σοσιαλιστική προοπτική.

Ελληνίδες επισκέπτονται τη ΓΛΔ

Με αφορμή της επέτειο ίδρυσης της ΓΛΔ παραθέτουμε ένα άρθρο του ανατολικογερμανού δημοσιογράφου Ρολφ Γκρύνεβαλντ (Rolf Grünewald) που το έγραψε στο περιοδικό του «Σύνδεσμου της ΓΛΔ για τη φιλία των Λαών» (Liga für Völkerfreundschaft der DDR), σχετικά με την επίσκεψη αντιπροσωπείας γυναικείων οργανώσεων από την Ελλάδα τον Μάρτη του 1988 στην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία.

«Το Μάρτη επισκέφθηκε τη ΓΛΔ αντιπροσωπεία της Όμοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστηµόνων και της Προοδευτικής Ένωσης Μητέρων Ελλάδας. Βασικός της στόχος ήταν, να μελετήσει λεπτοµερειακά τη θέση των γυναικών στη σοσιαλιστική κοινωνία, στο επάγγελµα και την οικογένεια, την πολιτική τους δραστηριοποίηση αλλά και τα καθηµερινά προβλήµατα τους.

Το πρόγραµµα της επίσκεψης περιλάμβανε µια ξενάγηση στη λαϊκής ιδιοκτησίας επιχείρηση θερμοκηπίων του Μαγδεβούργου, οι εργαζόµενοι του οποίου είναι 80.396 γυναίκες. Σε συζήτηση µε τις γυναίκες αυτές οι φιλοξενούμενες πληροφορήθηκαν, ότι όλες σχεδόν οι εργαζόµενες διαθέτουν επαγγελματική µόρφωση και ότι µε τη βοήθεια της διεύθυνσης της επιχείρησης ειδικεύονται παραπέρα και πολλές απ’ αυτές βρίσκονται σήµερα σε υπεύθυνες δέσεις.

Σ’ ένα νηπιαγωγείο µιας νέας συνοικίας του Μαγδεβούργου τα µέλη της αντιπροσωπείας διαπίστωσαν, ότι η ανατροφή µε βάση τα ανθρωπιστικά ιδανικά αρχίζει στη ΓΛΔ από την πιο τρυφερή παιδική ηλικία και πληροφορήθηκαν, ότι όλα τα παιδιά µεταξύ τριών και έξι χρόνων μπορούν να πάνε στο νηπιαγωγείο, εφόσον το επιθυμούν οι γονείς τους. Τα 9.630 παιδιά του Μαγδεβούργου πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο, όπου βρίσκονται σε καλά χέρια, Φροντίζονται και προετοιμάζονται για τη σχολική ζωή µε παιχνίδια. Στο νηπιαγωγείο που επισκέφθηκε η αντιπροσωπεία παρακολουθούνται και ανάπηρα παιδιά, που χωρίζονται σε τµήµατα των πέντε παιδιών και φροντίζονται από µια ειδικά εκπαιδευµένη παιδαγωγό.

Σε µια συνάντηση στο συμβουλευτικό σταθµό του Συνδέσµου Δημοκρατικών Γυναικών Γερμανίας (ΣΔΓΓ) στο Μαγδεβούργο στο επίκεντρο της συζήτησης ήταν ο αγώνας των γυναικείων οργανώσεων των δύο χωρών για τη διαφύλαξη της ειρήνης και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών. Οι Ελληνίδες αντιπρόσωποι αναφέρθηκαν στον αγώνα των οργανώσεων τους για τον πυρηνικό αφοπλισμό και µια συµφωνία τερματισμού των πυρηνικών δοκιμών, για την πολιτική και κοινωνική ισοτιµία, ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών στη χώρα τους.

Ιδιαίτερα χρήσιμη χαρακτήρισαν οι φιλοξενούμενες την ενηµέρωση για τη δουλιά των συµβουλευτικών σταθμών του ΣΔΓΓ, όπου οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν εµπιστευτικά µε ψυχολόγους και άλλους ειδικούς για οποιοδήποτε θέµα τις απασχολεί. Στα κέντρα αυτά προετοιμάζονται επίσης νέοι και των δυο φύλων για το γάμο και την οικογένεια µε τη διοργάνωση διαλέξεων, την προβολή φιλμ και άλλες εκδηλώσεις. Επίσης οι νιόπαντροι αξιοποιούν συχνά τη δυνατότητα, να ζητήσουν υπεύθυνες συμβουλές για ζητήµατα, που τους απασχολούν.

Οι επιδείξεις λαϊκής χειροτεχνίας, οι συναντήσεις µε συγγραφείς, οι λογοτεχνικές βραδιές και οι συζητήσεις προωθούν τα πνευµατικά και πολιτιστικά ενδιαφέροντα των γυναικών. Οι συµβουλευτικοί σταθμοί διοργανώνουν επίσης παζάρια, στα οποία πουλιούνται διάφορα εργόχειρα και οι εισπράξεις διατίθενται για τη διεθνή αλληλεγγύη.

Συνοδευόµενη από την πρόεδρο της κοινότητας η αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τον Αγροτικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό «Εγκελνερ Μούλντε» του Γκροσμπέρνικε, µια σηµαντική αγροτική επιχείρηση, η οποία διαθέτει 11.000 εκτάρια καλλιεργήσιμα εδάφη και παράγει 1696 περίπου της συνολικής παραγωγής κρεµμυδιών της ΓΛΔ. Η σωστή οργάνωση της δουλειάς, η αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι σταθερές τιµές και η σίγουρη αγορά αποδίδουν στα µέλη του συνεταιρισμού κάθε χρόνο ψηλότερο εισόδημα. Έκφραση του γεγονότος αυτού αποτελούν οι πολλές νέες ιδιόκτητες μονοκατοικίες των συνεταιρισµένων αγροτών. Οι φιλοξενούµενες από την Ελλάδα είχαν την ευκαιρία να δουν µε τα μάτια τους το σύγχρονο εξοπλισµό των σπιτιών αυτών, προσκεκλημένες από ένα οδηγό φορτηγού του συνεταιρισμού.

Το ένα έκτο της δαπάνης κατασκευής των σπιτιών καλύπτεται από το συνεταιρισμό, ο οποίος διαθέτει επίσης μηχανήματα και οχήματα, όταν είναι ανάγκη. Τα υπόλοιπα έξοδα καλύπτονται σε µεγάλο βαθμό από κρατικές πιστώσεις µε επιτόκιο 1,5%.

Οι εκπρόσωποι των ελληνικών γυναικείων οργανώσεων είχαν στο Συμβούλιο Ειρήνης της ΓΛΔ µια ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων για τις προσπάθειες κινητοποίησης όλο και πιο πλατιών μαζών και στις δύο χώρες στα πλαίσια του αγώνα για τον αφοπλισμό και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Κατά τη συνάντηση αυτή διαπιστώθηκε η ταυτότητα απόψεὠν των συνοµιλητών επί όλων των βασικών ζητημάτων, που σχετίζονται µε τη διασφάλιση της ειρήνης.

«Εκείνο, που προέχει τώρα», υπογράμµµισαν, «είναι ο τερματισμός του πυρηνικού εξοπλιστικού ανταγωνισμού». Άμεση προτεραιότητα δόθηκε στην εφαρµογή των σοβιετικών προτάσεων για τη δηµιουργία ενός αποπυρηνικοποιηµένου κόσμου.

Οι φιλοξενούμενες εξέφρασαν την πολύ µεγάλη εκτίµησή τους για τις φιλειρηνικές πρωτοβουλίες της ΓΛΔ σε σχέση µε τον αποπυρηνικοποιηµένο διάδρομο και τη ζώνη χωρίς χημικά όπλα στην Ευρώπη.

Κατά την επίσκεψη στα σύνορα µε το Δυτικό Βερολίνο, στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, τα µέλη της αντιπροσωπείας διαπίστωσαν, ότι από την αυστηρή φύλαξη των συνόρων αυτών εξαρτάται σε µεγάλο βαθμό η ειρήνη στην Ευρώπη.

Κατά την παραμονή τους στη ΓΛΔ οι Ελληνίδες φιλοξενούμενες είχαν και τουριστικές εµπειρίες, όπως π.χ. οι ξεναγήσεις στο Βερολίνο και το Μαγδεβούργο, η επίσκεψη σε µια µεγάλη έκθεση γλυπτών της ΓΛΔ στο Μουσείο ΤέχνηςKunstmuseum Magdeburg πρώην μοναστήρι «Kloster Unser Lieben Frauen» του Μαγδεβούργου και η ξενάγηση στο Μουσείο της Περγάμου (Pergamonmuseum). Ιδιαίτερα σηµαντικές πολιτιστικές εμπειρίες αποτέλεσαν η παρακολούθηση µιας παράστασης της «Όπερας της Πεντάρας» του Μπρεχτ στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ (Berliner-Ensemble) και µιας συναυλίας της χορωδίας Τοµάνερκορ της Λειψίας στο ανοικοδομημένο Σάουσπιλχαους της πρωτεύουσας της ΓΛΔ.

Σε συναντήσεις τους µε µέλη του Συνδέσμου Φιλίας ΓΛΔ-Ελλάδας (Freundschaftskomitee DDR-Griechenland), µεταξύ αυτών και µε τον πρόεδρο του, καθ. Έντµουντ Κόλαϊν (Edmund Collein), οι προσκεκλημένες εκτίµησαν θετικά το πολύπλευρο πρόγραμμα της επίσκεψης και τόνισαν, ότι επιστρέφοντας στη χώρα τους θα κάνουν πλατιά γνωστές τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι».


Θεματοφύλακας ιστορικής μνήμης

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:93