Μια ιδέα – φωτιά από πάγους | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Αναρωτήθηκες ποτέ τι ερευνούσε το Ορούκ Ρέις, που δεν το ερευνούσε επειδή «είχε θόρυβο» πριν δύο χρόνια τέτοιες μέρες;
Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν τόσος κόπος και θόρυβος για να ξαναανακαλύψει τα υποθαλάσσια όρη Αναξίμανδρος, νότια του Καστελόριζου και από τι είναι φτιαγμένα.
Θα μπορούσαν να αγοράσουν τις σχετικές δορυφορικές φωτογραφίες από την ΝΑΣΑ, από τους δορυφόρους που χρησιμοποίησε για τον εντοπισμό τεράστιων ποσοτήτων παγωμένου μεθανίου και στην θάλασσα της Κίνας, και κάτω από τους πάγους της Αρκτικής ή στην Σιβηρία, αυτούς που πρόπερσι πήραν φωτιά και έκαψαν το 1/3 της.
Ακόμα πιο εύκολα, θα μπορούσαν να αγοράσουν τα αποτελέσματα αντίστοιχων ερευνών του ΙΓΜΕ στην ίδια περιοχή (Μεσόγειος Όρη Αναξίμανδρος, Ελληνική Γεώσφαιρα, Περιοδική έκδοση ΙΓΜΕ, Απρίλιος 2008, ISSN: 1791-2210, Τόμος 2, Τεύχος 3) απ’ όπου και η σχετική φώτο εξόρυξης. Γνωστά πράγματα, ανακαλυφθέντα εδώ και 17 χρόνια, χωρίς να θέσουν τότε ζήτημα ιδιοκτησίας της περιοχής…
Τι είναι αυτό το παγωμένο πράμα;
Μεθάνιο, δηλαδή το γνωστό μας φυσικό αέριο, εγκλωβισμένου μέσα σε πάγο νερού εδώ και 250εκ χρόνια (τότε είχαν ξεπαγώσει απότομα λόγω υπερθέρμανσης του πλανήτη γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα το Μεγάλο Θανατικό. Το 95% των εμβίων στην Γη πέθαναν ακαριαία από δηλητηρίαση).
Από αυτούς τους πάγους κινδυνεύουμε πάλι αν θερμανθεί και άλλο ο πλανήτης και όχι τόσο από την τροφή των φυτών, το διοξείδιο του άνθρακα. Βρέθηκε εκεί διαρρέοντας σιγά σιγά από τα υποκείμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου, και αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για την ύπαρξη τους.
Η λογική λέει ότι όλο αυτός ο πάγος πρέπει να μαζευτεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να μετατραπεί σε κάτι άλλο, πριν μας αφανίσει! Ένα κυβικό μέτρο από αυτόν τον πάγο, όταν λιώσει, δίνει 60 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου!
Στα όρη Αναξίμανδρος, αλλά και Νότια της Κρήτης και στα δυτικά της Ζακύνθου βρίσκονται μερικές από τις μεγαλύτερες γνωστές συγκεντρώσεις παγωμένου φυσικού αερίου παγκοσμίως. Ποσότητα περίπου 100 φορές περισσότερη αυτής όλων των γνωστών και πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου μαζί! Φυσικό αέριο ήδη εξορυγμένο φυσικά και παγωμένο, σε σχετικά μικρό βάθος και που μπορεί να καλύψει όλες τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης για καμιά εκατοστή χρόνια. Τζάμπα πράμα δηλαδή.
Πως συλλέγεται;
Τρεις διαφορετικές διαδικασίες εξετάζονται πειραματικά για την ανάκτηση του μεθανίου από τους παγωμένους υδρίτες:
• Με ζεστό νερό που αντλείται μέσα στο κοίτασμα του ένυδρου μεθανίου μέσω ενός πηγαδιού. Ψιλοχαζή μέθοδος, αλλά το ψάχνουν ακόμα…
•Με αποσυμπίεση: Γίνονται γεωτρήσεις στα κοιτάσματα από πάνω απελευθερώνοντας την πίεση, όπως το τρύπημα του σωλήνα σε ένα λάστιχο ποδηλάτου. Με την πτώση της πίεσης οι υδρίτες διασπούνται αργά και το μεθάνιο απελευθερώνεται. Τεχνική που την έχουν αναπτύξει οι Κινέζοι πολύ, και τους την αντιγράφουν τώρα οι Γιαπωνέζοι για να λύσουν το οξύ ενεργειακό τους πρόβλημα μετά το ατύχημα στην Φουκουσίμα από τους λίγους υδρίτες στην θάλασσα τους.
• Με ενέσεις με διοξείδιο του άνθρακα: Το μεθάνιο απελευθερώνεται από υδρίτες όταν εμποτισθούν με ένα άλλο αέριο. Το διοξείδιο του άνθρακα εκτοπίζει εύκολα το μεθάνιο και παίρνει την θέση του στον πάγο. Ο υδρίτης του διοξειδίου του άνθρακα είναι σημαντικά πιο σταθερός από τον υδρίτη μεθανίου. Η μέθοδος, λύνει δυο προβλήματα: Δεσμεύει διοξείδιο του άνθρακα, που είναι το αέριο θερμοκηπίου που ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή και δίνει καύσιμο μεθάνιο/φυσικό αέριο χωρίς εξόρυξη. Μειώνοντας αυτό που είναι σε κατάσταση που μπορεί να ξαναδημιουργήσει το επόμενο Μεγάλο Θανατικό.
Η τεχνολογίες που απαιτούνται γι αυτήν την μέθοδο θέλουν όμως γύρω στα 8-10 χρόνια να ωριμάσουν. Εκτός αν πέσει περισσότερο χρήμα στο R&D και καμία καλύτερη ιδέα από αυτές που ερευνούν συστηματικά κυρίως Κινέζοι ερευνητές, και που ως συνήθως, στερούνται ανατρεπτικής φαντασίας…
Άρα ο «καλός μας γείτονας» δεν έψαχνε για να λύσει κανένα τρέχον ενεργειακό η οικονομικό του πρόβλημα. Γκριζάρισε την περιοχή για να την παζαρέψει διεκδικώντας παράλληλα 18 νησιά και όλη την Κύπρο θέλοντας να καταργήσει τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Γνωρίζει πολύ καλά την αξία των πάγων εκεί κάτω.
Και αφού τα είπα όλα αυτά και ξελάφρωσα, θα ήθελα να θέσω το ερώτημα:
Ποιός νοσηρός εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί να μπει σε μια εφ όλης της ύλης διαπραγμάτευση αυτό το σημαντικό ενεργειακό μας απόθεμα διακινδυνεύοντας τα Δωδεκάνησα και την υπόλοιπη Κύπρο με αυτούς που διατηρούν ακόμα στρατό Κατοχής πάνω της; Με τελικό αναμενόμενο αποτέλεσμα και το χάρισμα ενεργειακών αποθεμάτων στον τσαμπουκά του γείτονα; Στο τσακ τα γλυτώσαμε από εκείνη την φραου Μέρκελ, που προσπαθούσε να τους βάλει και αυτούς τους πάγους στο χέρι, και μέσα από μνημόνια, από το 2015, θα πρέπει τώρα να κάνουμε το ίδιο χαρίζοντας τους στον Ερντογάν και τον Πούτιν ξοπίσω του;
Καμία συνεκμετάλλευση αυτού του πλούτου δεν μπορεί να γίνει όσο η Τουρκία θέλει να τον παζαρεύει με κυριαρχικά μας δικαιώματα και οι νεοφιλελέ να τα υποθηκεύσουν για τα παλιά και νέα χρέη που δημιούργησαν, που είναι όσο το 1/100 της τρέχουσας αξίας αυτών των πάγων!
Και απολύτως τίποτε δεν μας εμποδίζει να κάνουμε και κανένα ψηφιακό μέσο συναλλαγών αντικρισμένα με ένα κλάσμα της αξίας αυτού του παγωμένου άσπρου χρυσού, για να χρηματοδοτήσουμε ενδογενώς την ανάπτυξη μας. Μέσα και σε αυτή και την ανάπτυξη πιο έξυπνων τεχνολογιών σκουπίσματος αυτών των πάγων, πριν μας αφανίσουν.
Ουφ, τα είπα πάλι και ξελάφρωσα, όπως είπα και πιο πάνω!
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
