Δεκαπενταύγουστος | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη
Μες στη ραστώνη του καλοκαιριού,
που τα τζιτζίκια τρελό χορό χορεύουν,
κάθομαι στην ομπρέλα της φυγής
με όσους, λίγο, απ’ τον κόσμο δραπετεύουν!
Χειμώνας, βράζει μέσα στις καρδιές…
Της τρικυμίας μας οι μέρες ωριμάζουν…
Σταφύλια νιες κι αγόρια τα τρυγούν
και τα απλώνουν χάμω να γεννούν!
Γλυκιά σταφίδα, η ζωή μας στέρησε…
Παντού, e-shop, καφέ, ξενοδοχεία.
Κι ’γω μες στο Δεκαπενταύγουστο
μισθό δεν έχω, για να πάω παραλία!
………………………………………………….
Πού ‘ναι τα γλέντια τα παλιά, τα λαϊκά…
στις συνοικίες, στα χωριά, στην παραλία…
που τα παιδιά στήναν παιχνίδια στα κλεφτά…
Στο όνειρό μας, τώρα, κάνουν φασαρία!
Βαγγελιώ Καρακατσάνη
[Ο πίνακας που συνοδεύει το ποίημα είναι της ρωσσο-γαλλίδας ζωγράφου Ζηναϊδα Σεπεμπριάκοβα (Зинаида Евгеньевна Серебрякова, 12/12/1884 – 20/091967), με τίτλο «Menton. Παραλία με ομπρέλλες», 1931.]
