Χρόνος ανάγνωσης περίπου:2 λεπτά

Τι είναι το θέατρο; γράφει ο Ζαχάρης Περογαμβράκης

Βλέποντας στο θέατρο με τα μάτια ενός ανθρώπου που «δουλεύει» σε αυτόν το χώρο υπάρχει ο κίνδυνος να τον δεις σαν ρουτίνα… Πολλές φορές σκέφτομαι τα χρόνια πριν η υποκριτική γίνει επάγγελμα. Τότε τα έβλεπα ρομαντικά, πίστευα ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο,ότι ο ηθοποιός και όσοι άνθρωποι παρακολουθούν μια παράσταση γίνονται καλύτεροι,ότι το θέατρο είναι αναγκαίο για να δημιουργήσουμε παιδεία.. Αργότερα πέρασα στη φάση όπου θεώρησα ότι δεν κάνουμε και κάτι σημαντικό κάνοντας θέατρο… Έλεγα «Ε δεν κάνουμε και καμιά εγχείρηση», «δεν σώζουμε ζωές», «κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο που μας παρακολουθεί»… Με λίγα λόγια μπορώ να υμνήσω το θέατρο και την ίδια στιγμή μπορώ να το ρίξω στα τάρταρα!

Πλέον καταλήγω ότι ίσως το θέατρο δεν είναι για όλους αλλά για τους ανθρώπους που το αγαπούν,είτε ως μέρος του θεάτρου είτε ως θεατές… είναι φάρμακο, είναι παιδεία, είναι πολιτισμός… Και σε καμία περίπτωση δεν κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είτε παρακολουθώντας μία θεατρική παράσταση είτε είμαστε σύνολο της παράστασης.. Απλώς για κάποιες ώρες βλέπουμε μία ιστορία,οι μεν από τα μάτια των χαρακτήρων ενός έργου και οι δε θεατές ταξιδεύουν σε άλλες εποχές, σε άλλες χώρες, σε άλλες καταστάσεις.. μαθαίνουν για κουλτούρες που ίσως ποτέ να μη γνώριζαν… Και είμαι σίγουρος πλέον ότι όλοι μας παρακολουθώντας μία ωραία παράσταση βγαίνουμε από το θέατρο καλύτεροι άνθρωποι!

Συνήθως την ιστορία του κόσμου μας την γράφουν οι νικητές… Ευτυχώς στο θέατρο μπορούν όλοι να γράψουν τη δική τους ιστορία με τη δική τους μάτια με τη δική τους αλήθεια! Άρα το θέατρο μπορεί να παίξει και διδακτικό ρόλο… Οποιοσδήποτε έχει την τύχη να είναι μέρος μιας θεατρικής παράστασης, από την πλευρά της σκηνής και όχι των θεατών, δεν μπορεί να περιγράψει το συναίσθημα τού να υποδύεσαι κάτι το οποίο δεν είσαι,του να εκτίθεσαι μπροστά σε πολλά ζευγάρια μάτια… Το σίγουρο είναι ότι νιώθεις ευτυχισμένος εκείνη τη στιγμή..ευτυχία που ενδεχομένως να κρατάει και για λίγο μετά το πέρας της θεατρικής παράστασης…

Είναι μία πολύ δύσκολη εργασία το θέατρο..πάρα πολύ δύσκολη που μόνο όποιος έχει εργαστεί πάνω σε αυτό μπορεί να καταλάβει… Η μία ή η δύο ώρες που κρατάει μία παράσταση, κρύβουν από πίσω τους τουλάχιστον άλλες 300 ώρες εργασίας και πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που μπορούμε να δούμε πάνω στη σκηνή… Αλλά χαλάλι! Χαλάλι οι ώρες,χαλάλι οι εντάσεις, χαλάλι και ότι καμιά φορά ίσως να μην πάει τόσο καλά,ίσως να μην καταλήξει σε αυτό που είχαμε στο κεφάλι μας… Γιατί ένας άνθρωπος του θεάτρου οπότε προσπάθησε να σκεφτεί τον εαυτό του μακριά από το θέατρο (είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά), κατέληξε στο ότι δεν θα μπορέσει να βρει τίποτα που θα αντικαταστήσει αυτό το συναίσθημα…

Το θέατρο σε όποια γλώσσα και αν ερμηνεύεται έχει και μία δεύτερη δίκη του γλώσσα.. εάν κάποιος κάνει το πείραμα να ψάξει να βρει μία παράσταση σε μία γλώσσα που δεν γνωρίζει,στα ρώσικα, στα κινέζικα, στα σουαχίλι, ίσως να μην καταλαβαίνει τα λόγια που λένε οι ηθοποιοί εκείνη τη στιγμή, αλλά θα καταλάβει τα συναισθήματα!! Αν υπάρχει αγάπη,αν υπάρχει θυμός, αν υπάρχει συγκίνηση, αν υπάρχει χαρά! και αυτό είναι μία από τις μαγείες του θεάτρου.. Το θέατρο λοιπόν ίσως «να μην είναι για όλους», αλλά θα έπρεπε να είναι για όλους… γιατί ο κόσμος μας έτσι θα ήταν λίγο καλύτερος!

Ζαχάρης Περογαμβράκης, Θεατρίνος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:71